Ute M. Pfeiffer
FAGERHAUG
Teraz idę z dołu
Korona Żabiego Króla
pryska z wody
w którym jest zanurzony
podnoszę się z dna
od dołu z wyraźną głową
pełen własnych myśli
Algorytmy handlują w moich kieszeniach
mój telefon okazuje się bezużyteczny
Telempatii uczę się od ptaków wędrownych
Piszę listy na kartkach papieru
rozdają gryfy pazurami
jestem w dialogu
półkula południowa półkula północna
wdech wydech polaryzuj
wyznać ze śmiechem
auf das, was kommt, was geht.
Auf Träume.
Es hindern weder Pfort’ noch Tür,
wünscht jemand mal Quartier.
Wir tauschen Neuigkeiten aus,
recht viel erfährt das Haus
wohl über Trauer, Pein und Leid,
viel Ungerechtigkeit.
Manch andres hat für mich gedarbt,
ich habe bislang Glück gehabt.
Ein paar Tag bleiben meine Gäste,
wir reden, feiern Feste,
der Tisch ist Tisch und jedes schnitzt
die Initialen rein,
die Staub bedeckt, ganz fein.
Denn Wind weht durch die Räume.