Jej poezja jest subtelna, szczegółowa, filigranowa, ekspresyjna i substancjalna, akrobatyczna, sztuczna, intelektualna, wyrafinowana, wykwintna, oryginalna i pomysłowa. Generuje fajerwerk pomysłów w kolorowy i malowniczy sposób.

Wiersze inspirowane filozofią i egzystencjalizmem charakteryzują się skrajnym skrótem . Autor dekonstruuje tradycyjne toposy , klisze i szablony, odkrywając głębię nowej wirtualnej rzeczywistości. Teksty są psychologicznie pociągające i momentami wydają się nieco kafkowskie i enigmatyczno-zagadkowe. Powstają fantasmagoryczne sielanki i sielankowe pejzaże słowne. Poetka iluzji i rozczarowań bezlitośnie mierzy się ze swoim wielkim pragnieniem wiedzy. W świecie swoich pomysłów ma dużą siłę wyobraźni i pozwala rzeczom mówić samo za siebie. Następuje rozwój mocy znaków w sensie Derridy . Do bogatego repertuaru Ute Pfeiffer należą też zabawne i pełne humoru bzdury i głupia poezja z trafnymi rymami.

Proza Ute Pfeiffer jest przejrzysta, żywa, płynna i ekscytująca. Charakteryzuje się również silnym ciągiem narracyjnym z odkrywczymi retrospekcjami. Autor oferuje spójne psychogramy. Niektóre fragmenty przypominają sekwencje filmowe. Artystka okazuje się krytyczna wobec czasu, społeczeństwa i społeczeństwa z głębokimi i głębokimi refleksjami. Zwraca się ostro do militaryzmu i niszczenia środowiska. Jest bardzo świadoma problemów naszych czasów.

Lutz Gallinat

Niezależny dziennikarz, muzykolog i krytyk specjalistyczny

30.07.2021